Dlaczego sprzeciw jest niezbędny do skutecznego podejmowania decyzji.
W rządzie, w korporacyjnych salach konferencyjnych każdego dnia mieszkańcy gromadzą się w grupach, aby podejmować decyzje.
Częściej niż chcielibyśmy, aby decyzje te były błędne, a czasem bardzo błędne.
Rządy marnują miliardy, korporacje zbankrutują, a ludzie cierpią.
Dlaczego więc grupy czasami podejmują tak okropne decyzje?
Grupowe podejmowanie decyzji może pójść źle na wiele przewidywalnych sposobów, ale jednym z najczęstszych jest myślenie grupowe.
Myślenie grupowe jest znanym zjawiskiem psychologicznym, ale mniej znane są techniki walki z nim.
Zrozumienie, w jaki sposób dochodzi do myślenia grupowego i co można zrobić, aby walczyć, ma zasadnicze znaczenie dla skutecznego podejmowania decyzji w grupach, a tym samym ma kluczowe znaczenie dla dobrze zarządzanego społeczeństwa i dochodowych przedsiębiorstw.
Myśl grupowa
Pojawia się myślenie grupowe, ponieważ grupy są często bardzo podobne w tle i wartościach.
Grupy zwykle lubią się nawzajem lub przynajmniej mają dla nich zdrowy szacunek.
Z tego powodu, gdy próbuje się podjąć decyzję, pojawia się konsensus, a wszelkie dowody przeciwne są automatycznie odrzucane, nawet wyśmiewane.
Poszczególni członkowie grupy nie chcą kołysać łodzią, ponieważ może to zaszkodzić relacjom osobistym.
Pionierem myślenia grupowego był psycholog Irving Janis.
Przeanalizował decyzje trzech prezydentów USA (Kennedy, Johnson i Nixon) o przedłużeniu wojny w Wietnamie.
Myśl grupowa, argumentował, wyjaśniła, dlaczego zostali zablokowani w trakcie działania, niezdolni do poszukiwania alternatyw.
Późniejsze badania psychologiczne poparły argumenty Janis.
Eksperymenty pokazują, że ludzie szybko przyjmują stanowisko większości, a co najważniejsze, ignorują wszystkie potencjalne alternatywy i wszystkie sprzeczne dowody.
(Nemeth i Kwan, 1987)
Zgoda produkcyjna
Janis argumentował, że walka z myśleniem grupowym polega na podejmowaniu czujnych decyzji.
W praktyce oznacza to próbę uświadomienia grupie problemów związanych z konsensusem i zaoferowania alternatywnych rozwiązań.
Aby to zrobić, ktoś w grupie musi być krytyczny.
Zachęcanie do krytycznego myślenia nie jest łatwe, ale jest możliwe:
- Adwokat diabła:
Ktoś w grupie, ale nie zwykle lider, ma za zadanie dostrzec dziury w procesie decyzyjnym.
To podejście zostało przetestowane przez Hirt & Markman, który zachęcił eksperymentalnych uczestników do wygenerowania wielu rozwiązań.
Wyniki wykazały, że uczestnicy ci wykazali niższą wrażliwość na uprzedzenia grupowe.
Hirtand Markman (1995) - Moc autentycznego sprzeciwu:
Na nieszczęście dla adwokata diabła, można je łatwo zignorować, ponieważ ludzie nie traktują ich poważnie.
Lepiej zatem jest ktoś, kto naprawdę wierzy w swoją krytykę.
Poniższe badania wykazały, że w porównaniu z adwokatem diabła, autentyczni dysydenci byli bardziej skłonni do zapewnienia większej ilości i jakości skutecznych rozwiązań.
Nemeth i in. (2001) - Pielęgnowanie autentycznego sprzeciwu:
Liderzy grup odgrywają kluczową rolę w zachęcaniu (lub miażdżeniu) sprzeciwu.
W poniższych badaniach przeanalizowano decyzje panelu badającego nowe technologie medyczne.
Vinokur i wsp. (1985)
Najlepsze wyniki wiązały się z przewodniczącym, który zachęcał do uczestnictwa w grupie, a nie tym, który marnuje dyrektywę.
Te techniki eliminowania myślenia grupowego polegają zatem na zachęcaniu do sprzeciwu.
Aby podjąć dobrą decyzję, ktoś musi być skrytykowany, w przeciwnym razie łatwo można popełnić błędy.
Może się to wydawać względnie oczywiste, ale istnieją różne powody, dla których sprzeciw nie jest nigdy wyrażany.
Nemeth & Goncalo, 2004
- Organizacje często rekrutują na podstawie tego, kto będzie pasował, a nie kołysał łodzią.
Stereotypowy „tak” często pojawia się, być może nieświadomie, idealny do tego zadania. - Spójność grupy jest bardzo ceniona ze względu na produktywność („czy jesteś graczem zespołowym?”): Grupy, które zawsze się sprzeczają, są postrzegane jako mniej pracujące.
- Nieporozumienie i wyrażanie sprzecznych opinii sprawiają, że ludzie czują się nieswojo i starają się je stłumić, częściowo dlatego, że dysydent jest łatwo błędnie interpretowany jako brak szacunku lub nawet osobisty atak.
- Dysydenci są często określani jako sprawiający kłopoty i nakierowani na przejście do konsensusu lub całkowite wydalenie z grupy.
W rezultacie dysydenci w grupach mogą być gatunkiem zagrożonym.
Aby być skutecznymi dysydentami, trzeba kroczyć cienką linią, unikając bezcelowej konfrontacji lub osobistych ataków; zamiast tego prezentując punkty widzenia mniejszości w zrównoważony, dobrze modulowany i autentyczny sposób.
Ze swojej strony większość musi walczyć ze swoim instynktem, by zmiażdżyć przedstawicieli i zdać sobie sprawę z ryzyka, jakie podejmują, krytykując opinię większości.
Chociaż większość konsensusu może mieć rację, może być bardziej pewna swojej decyzji, jeśli sprzyja się sprzeciwie i rozważa wszystkie opcje.
